Człowiek, Świat, Polityka

Wyższa Szkoła Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki oddaje do rąk czytelnika e-kwatralnik pod tytułem Człowiek, Świat, Polityka. Jest to nowa wersja kwartalnika Świat i polityka, który z wersji papierowej przeistoczył się w internetową. Wydawca wyszedł z założenia, że w czasach masowej komunikacji oraz nieograniczonego dostępu do Internetu e-kwartalnik w nowej formie  dotrze do większej ilości potencjalnych czytelników. Wersja elektroniczne sprawia, że jest on czasopismem o charakterze dyskusyjnym, żeby nie powiedzieć dialogicznym. Autorzy artykułów udostępniają swoje adresy internetowe, licząc na żywe zainteresowanie głoszonymi przez nich analizami oraz  dialogiczną reakcję na prezentowane treści, które w większości przypadków są wyrazem przekonań samych piszących.

E-kwartalnik Człowiek, Świat, Polityka z założenia jest pismem multidyscyplinarnym, pozwalającym na wypowiedzi specjalistów z wielu dziedzin nauki, a dzięki temu tworzy przestrzeń wymiany różnych koncepcji.  Redakcja e-kwartalnika, chcąc stworzyć forum dyskusyjne o maksymalnie szerokim podejściu do proponowanych tematów, nie ogranicza ich wieloaspektowego ujęcia. Zdając sobie jednocześnie sprawę z możliwości różnic ideowych w ujęciu analizowanej problematyki, nie bierze odpowiedzialności za głoszone przez autorów treści. Nie będą natomiast zamieszczane artykuły, o charakterze szowinistycznym lub głoszący hasła mogące być obraźliwymi dla czytelnika. Chcemy, aby łamy e-kwartalnika stały się miejscem ścierania różnych koncepcji oraz idei. Przyczyniły się do rozwoju nauki i lepszego zrozumienia współczesnej, skomplikowanej rzeczywistości przez naszych czytelników. Stanowiły również materiał pomocny dla słuchaczy różnych kierunków studiów w poszerzaniu wiedzy. Stały się miejscem kreowania nowego języka dyskursu społecznego, w którym adwersarze prowadząc ze sobą spory będą analizowali poruszany problem, a nie atakowali siebie ad personam. Licząc na pozytywne przyjęcie zapraszamy do lektury pierwszego numeru.

Numer 6-7/2015

Numer 4-5/2013

Numer 3/2012

Numer 1-2/2012

Bóg, człowiek, historia

Procesy duchowego odrodzenia w Rosji, jakie zachodzą na przestrzeni ostatnich lat, sprawiły, że sięgnięto do dorobku srebrnego wieku kultury rosyjskiej. Poszukiwanie ponowoczesnej tożsamości dokonuje się dzięki uwspółcześnieniu dorobku kulturowego. Redefinicja rosyjskości odbywa się między innymi przez odrodzenie religijne. Sięga się po idee mesjanizmu historycznego, rozbudowuje koncepcje eurazjatyzmu. Miejsce nieistniejącego ZSRR zajęła idea wielkiej Rosji. Opisane zjawiska implikują  proces odbudowywania mocarstwowej pozycji na arenie międzynarodowej w wymiarach politycznym i kulturowym.

Współcześnie doceniono dorobek intelektualny Lwa Płatonowicza Karsawina ( 1882- 1952), doktora historii i teologii, mediewisty i filozofa. Był on ostatnim, najdłużej aktywnym intelektualnie przedstawicielem rosyjskiej filozofii wszechjedności. W jego pismach człowiek i świat wprzęgnięci byli w historyczny proces doskonalenia się, którego celem było osiągnięcie stanu Bogoczłowieczeństwa. W jego historiozofii zawarta jest idea przewodniej roli narodu, którego był członkiem. Zdaniem Karsawina, to właśnie Rosjanie, “wierni jedynie prawdziwej religii” jaką jest prawosławie, w jej rosyjskim wydaniu, mają przeprowadzić ludzkość przez meandry historycznych przemian.

Książka Bóg, człowiek, historia jest próbą rekonstrukcji historiozoficznej koncepcji, jaką pozostawił po sobie Lew Karsawin. Celem, jaki postawił sobie jej autor, było przybliżenie czytelnikowi ewolucji postrzegania historii przez rosyjskiego mediewistę, a także wskazanie swoistości ujęcia rzeczywistości historycznej będącej wynikiem metodologii stosowanej przez Karsawina. Od statycznego, faktograficznego ujęcia badanej czasoprzestrzeni, przez próbę odnalezienia “ducha epoki,” aż do pokazania jej roli i miejsca w historycznym, teleologicznym procesie.

Wielkie Religie Świata – skrypt dla studentów

Religia jest zjawiskiem społeczno-kulturowym, które towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Pozwala zharmonizować przestrzeń jego aktywności egzystencjalnej. Opisać ją za pomocą zrozumiałych kodów komunikacyjnych. Wypełnić kulturowymi artefaktami. Oswoić wypełnioną cywilizacyjnymi gadgetami rzeczywistość. Zrozumieć przemiany, jakie zachodzą na pograniczach procesu dyfuzji kultur.

Ponowoczesny skomplikowany świat opisany wieloznacznymi wartościami jest „przeorany” kulturowymi i religijnymi przepaściami, które zakrywa mgła politycznych animozji. Współczesność wypełniona jest przez nienawiść i brak tolerancji. Negatywne emocje, jakie pojawiły się w przewartościowanej rzeczywistości są wynikiem przechodzenia ponowoczesnego człowieka w stan poznawczej hibernacji. Poszukuje on wygody, zwolnienia go z jakiegokolwiek wysiłku oraz odpowiedzialności. Nieświadomie pozwala wprowadzić się w pułapkę wygodnej, zmanipulowanej wolności. Ulega złudzeniu panowania nad światem, który jest aksjologiczną wieżą Babel.
Współcześnie religia spełnia przynajmniej dwie funkcje. Pozwala przerzucić pomost pomiędzy przeszłością i tradycją oraz rozedrganą aksjologicznie ponowoczesnością. Dokonać redefinicji, uwspółcześnić wskazówki, składowe fundamentu, na którym budowana była i jest jednostkowa, i społeczna tożsamość. Ustatecznić aksjologiczne tło ludzkiej egzystencji. Dzięki niej człowiek odważnie nakłada płaszcz wartości i wychodzi na spotkanie twarzą w twarz z podobnym sobie.

Niestety jest także druga, społeczna /polityczna/ funkcja religii. Stała się ona bronią w ręku manipulatorów, którzy za wszelką cenę chcą osiągnąć polityczny cel. Wciągają zagubionego człowieka w pułapkę, gdzie istnieje tylko „jedna prawda.” Jest ona otoczona nimbem tajemniczości, wyjątkowości, które pochodzą od zideologizowanej religii.

To na jej nieprawdziwych fundamentach ponowocześni manipulatorzy, siedzący na tronie zlaicyzowanego pantokratora obiecują zbudowanie współczesnego Edenu, którego plany już opracowali.

Religia implikuje także pojawianie się różnego rodzaju ruchów, które na swoich sztandarach mają wypisane hasła wyzwolenia człowieka od jakichkolwiek form „transcendentnego ucisku.” Dążą do wyrugowania z przestrzeni społecznej wszystkiego, co może być związane z religią. Obiecują neutralną „światopoglądowo wolność”. Aktywiści tych ruchów , oprócz wrogości do przestrzeni zajmowanej przez religię, jej symboliki, niczego nie są w stanie zaproponować w zamian.

Celem, jaki postawił sobie autor opracowania jest przekazanie podstawowych informacji o wybranych pięciu największych, pod względem liczby wyznawców, religiach świata. Wskazaniu ich miejsca i roli na arenie działań politycznych. Zachęcenie czytelnika do samodzielnych poszukiwań odpowiedzi na pytania, które znajdują się pod każdym z rozdziałów.

Wyjaśnienia jeszcze wymaga, że używane w tekście zwroty „przed narodzeniem Chrystusa i po narodzeniu Chrystusa” nie wynikają z próby wyróżnienia chrześcijaństwa w stosunku do reszty przedstawionych religii. Zwroty te są częścią przyjętej przez autora określonej konwencji narracyjnej.

Słowo Izrael, używane w tekście ma różne znaczenia. W zależności od kontekstu oznacza naród wybrany lub państwa izraelskie.
Przedstawiony tekst jest skryptem do autorskich wykładów prowadzonych dla studentów kierunku politologia Wyższej Szkoły Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie.